قرعویه حاجبقرعویه حاجب (متوفای ۳۸۰ق)، حاجب و غلام سیف‌الدوله و سعدالدوله حمدانی بود که بر علیه سعدالدوله شورید و ادراه شهر حلب را به دست گرفت. پس از محاصره حلب توسط رومیان با دادن جزیه، شروط صلح را پذیرفت. او سرانجام به سال ۳۸۰ق در زندان درگذشت. ۱ - معرفی اجمالیقرعویه، حاجب و غلام سیف‌الدوله بود؛ بدین جهت، به حاجب سیفی شناخته می‌شد. پس از وی، حاجب فرزند او، ابومعالی سعدالدوله شد. قرعویه، در سال ۳۵۸ق بر آقای خود، سعدالدوله شورید و او را از حلب بیرون راند و حکومت آن جا را به دست گرفت و غلامش بکجور، وی را همراهی می کرد. به نام آن دو، خطبه خوانده شد. در سال ۳۵۹ق سپاه روم برانطاکیه دست یافته، سپس متوجّه حلب شدند و آن جا را محاصره کردند. قرعویه، با دادن جزیه فراوان و پذیرش شروط ذلت‌آوری صلح کرد. از این شروط، آن بود که حکومت در حلب، پس از قرعویه به بکجور واگذار شود و پس از آن، از سوی روم امیری از مردم حلب انتخاب شود، و این که از مسیحیان جزیه گرفته نشود و به سپاه اسلام اجازه داده نشود از حلب برای جنگ با روم عبور کنند، و به مسلمانان اجازه داده شود مسیحی شوند؛ همان‌گونه که به مسیحیان اجازه مسلمان شدن داده می‌شود، و این که مسلمانان سنگر و دژ ایجاد نکنند. در سال ۳۶۴ق بکجور بر قرعویه شورید و او را دستگیر و در قلعه زندانی کرد. قرعویه در زندان باقی ماند تا این که مُرد. ۲ - پانویس۳ - منبععبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۳۲۷. |